به وسیله این تکنولوژی می‌توانیم به طور همزمان دو یا چند سیستم عامل را روی یک سرور راه‌اندازی کنیم. این تکنولوژی نرم‌افزاری موجبات دگرگونی در چشم انداز فناوری اطلاعات (IT) و همچنین تغییرات اساسی در زیرساخت سازمان را فراهم می‌کند.
شرکت های ارائه دهنده خدمات مجازی سازی شبکه :
لازم به ذکر است که شرکت‌های مختلفی در این حوضه فعالیت دارند و با ارائه راهکارهای مجازی سازی، انواع نرم‌افزارهای کاربردی و… بازار رقابتی این حوضه را رهبری می‌کنند که در زیر به تعدادی از سرشناس‌ترین آنها اشاره شده است:
- vmware
- KVM
- CITRIX
- Microsoft
- redhat
- CISCO
منبع: https://rahaco.net/virtualization
مزایای مجازی سازی :
دلایل زیادی وجود دارد که چرا مردم از مجازی سازی در محاسبات استفاده می کنند. برای کاربران، مجازی سازی دسکتاپ رایج‌ترین کاربرد این است که بتوانند برنامه‌هایی را که برای سیستم‌عامل دیگری طراحی شده‌اند، بدون نیاز به تعویض رایانه یا راه‌اندازی مجدد به سیستم دیگری اجرا کنند.
برای مدیران سرورها، مجازی‌سازی توانایی اجرای سیستم‌عامل‌های مختلف را نیز ارائه می‌دهد، اما شاید مهم‌تر از آن، راهی برای تقسیم‌بندی یک سیستم بزرگ به بخش‌های کوچکتر ارائه می‌دهد که به سرور اجازه می‌دهد تا با کارایی بیشتری توسط تعدادی کاربر مختلف استفاده شود.
یا برنامه هایی با نیازهای مختلف. همچنین اجازه می‌دهد تا برنامه‌های در حال اجرا در داخل یک ماشین مجازی را از فرآیندهایی که در ماشین مجازی دیگر روی همان میزبان انجام می‌شوند، جدا نگه دارد.
منبع : https://opensource.com/resources/virtualization
مجازی سازی شبکه یک مسیر اجتناب ناپذیر پیش روی مجموعه هاست. چون نه تنها امکان و مزیتی را از دست نمی‌دهید، بلکه از مزایای زیر نیز بهره مند می‌شوید:
- صرفه جویی اقتصادی چشمگیر در کوتاه مدت و بلند مدت
- صرفه جویی در مصرف انرژی
- صرفه جویی در هزینه های نگهداری
- افزایش مدیریت و نظارت
- افزایش سرعت و کیفیت سرویس های نرم افزاری
- افزایش راندمان کاری
- سهولت در پشتیبان گیری از اطلاعات
- بازیابی راحت تر اطلاعات
- نگهداری ساده تر و بهینه تر سرویس‌ها
- استفاده بهینه از ظرفیت سخت افزار موجود
- کاهش نیاز به سخت افزار
- تامین بهتر امنیت اطلاعات
- مدیریت امنیت اطلاعات
- امکان اعمال تغییرات، بسیار سریعتر و با انرژی کمتر
- کاهش فضای فیزیکی مصرفی برای سیستم‌های آی تی در دیتا سنترها و حتی میز کاربران
- کار و پایداری بی وقفه حتی در صورت خرابی سخت افزار و یا ارتقا سخت افزار
- کاهش چشمگیر مصرف پهنای باند در شبکه
- افزایش پایداری شبکه و زیر ساخت
- آلودگی صوتی و حرارتی پایین تر
منبع: رهاکو
محدودیت های مجازی سازی
قبل از تبدیل به یک محیط مجازی، مهم است که هزینه های مختلف اولیه را در نظر بگیرید. سرمایه‌گذاری لازم در نرم‌افزار مجازی‌سازی و همچنین سخت‌افزاری که ممکن است برای امکان‌پذیر کردن مجازی‌سازی مورد نیاز باشد، می‌تواند پرهزینه باشد.
اگر زیرساخت موجود بیش از پنج سال قدمت داشته باشد، باید بودجه ای برای تجدید اولیه در نظر گرفته شود.
خوشبختانه، بسیاری از کسب و کارها این ظرفیت را دارند که مجازی سازی را بدون صرف مقدار زیادی پول نقد انجام دهند. علاوه بر این، هزینه ها را می توان با همکاری با یک ارائه دهنده خدمات مدیریت شده که گزینه های اجاره یا خرید ماهانه ارائه می دهد، جبران کرد.
همچنین ملاحظاتی برای صدور مجوز نرم افزار وجود دارد که باید هنگام ایجاد یک محیط مجازی در نظر گرفته شود. شرکت ها باید اطمینان حاصل کنند که درک روشنی از نحوه استفاده فروشندگان آنها از نرم افزار در یک محیط مجازی شده دارند. این باعث محدودیت کمتر می شود زیرا ارائه دهندگان نرم افزار بیشتری با افزایش استفاده از مجازی سازی سازگار می شوند.
تبدیل به مجازی سازی زمان می برد و ممکن است با یک منحنی یادگیری همراه باشد. پیاده سازی و کنترل یک محیط مجازی شده مستلزم آن است که هر یک از کارکنان فناوری اطلاعات در زمینه مجازی سازی آموزش دیده و دارای تخصص باشند. به‌علاوه، برخی از برنامه‌ها وقتی وارد یک محیط مجازی می‌شوند، به خوبی تطبیق نمی‌یابند. کارکنان فناوری اطلاعات باید برای رویارویی با این چالش‌ها آماده باشند و باید قبل از تبدیل به آنها رسیدگی کنند.
همچنین خطرات امنیتی مرتبط با مجازی سازی وجود دارد. داده ها برای موفقیت یک کسب و کار بسیار مهم هستند و بنابراین، یک هدف رایج برای حملات هستند. در هنگام استفاده از مجازی سازی، شانس تجربه نقض داده ها به میزان قابل توجهی افزایش می یابد.
در نهایت، در یک محیط مجازی، کاربران کنترل کاری را که می‌توانند انجام دهند از دست میدهند، زیرا چندین لینک وجود دارد که باید برای انجام یک کار با یکدیگر همکاری کنند. اگر هر قسمتی کار نکند، کل عملیات خراب می شود.
منبع: https://searchservervirtualization.techtarget.com/definition/virtualization
انواع روش های مجازی سازی
مجازی سازی به طور کلی به دو روش انجام می شود:
Type1 : نوع یک و حرفه ای آن اصطلاحا به آن baremetal hypervisor نیز می گویند :
شامل استفاده از یک سیستم عامل مخصوص مجازی سازی در سرور فیزیکی (Host) و در اختیار گرفتن منابع اصلی مثل رم ، پردازنده و دیسک در سیستم میزبان و واگذاری و مدیریت منابع بین سیستم عاملهایی که به عنوان مهمان (Guest) نصب می شوند. در این نوع مجازی سازی به سیستم عامل میزبان که وظیفه کنترل و تقسیم I/O و منابع اصلی سرور بین سیستم عاملها را دارد هایپروایزر (هایپرویزور hypervisor) گویند.
Type2 : یا نوع دوم جنبه آزمایشگاهی و کاربردهای خانگی دارد
در این نوع مجازی سازی یک نرم افزار که نصب و کاربرد بسیار آسانی دارد با چند مرحله next در سیستم عامل ما نصب می شود و مثل هر برنامه کاربردی دیگر یا Application در سیستم عامل اولیه نصب می شود و امکان ایجاد ماشین مجازی یا سیستم عامل دیگری در لپ تاپ و کامپیوتر شخصی را به ما می دهد. از جمله معروفترین نمونه های این نوع می توان به VMWare Workstation و Virtual Box اشاره نمود.
ماشنهای مجازی نوع یک خود به دو نوع تقسیم می شوند.
هایپروایزرهایی که اجازه استفاده از منابع بین سیستم عاملهای میهمان به صورت اشتراکی میدهند مثل OpenVZ.
و دسته دیگر هایپرویزورهایی که به هر سیستم عامل مهمان مقدار مشخص شده منابع سخت افزاری را واگذار می کنند و در صورت پر شدن منابع هر میهمان، میهمان دیگری دچار مشکل نمی شود. این نوع مجازی در اجاره سرورهای مجازی VPS - VDS برای اجاره کنننده بسیار اهمیت دارد زیرا مطمئن خواهد بود مقدار حافطه یا پرازنده مورد نظر کاملا اختصاصی است.
از جمله هایپرویزورهایی که از این دسته هستند vmWare ESXi ، Ms HyperV و Cytrix Xen می باشند.
منبع : https://www.day.ir/articles/virtualmachine/Types
ماشین مجازی چیست؟
ماشین مجازی معادل شبیه سازی شده یک سیستم کامپیوتری است که روی سیستم دیگری اجرا می شود. ماشین‌های مجازی ممکن است به هر تعدادی از منابع دسترسی داشته باشند: قدرت محاسباتی، از طریق دسترسی محدود به CPU و حافظه دستگاه میزبان. یک یا چند دستگاه دیسک فیزیکی یا مجازی برای ذخیره سازی؛ استنتاج شبکه مجازی یا واقعی؛ و همچنین هر دستگاهی مانند کارت‌های ویدئویی، دستگاه‌های USB یا سایر سخت‌افزارهایی که با ماشین مجازی به اشتراک گذاشته شده‌اند.
اگر ماشین مجازی روی یک دیسک مجازی ذخیره شده باشد، اغلب به آن تصویر دیسک می گویند.
یک تصویر دیسک ممکن است حاوی فایل‌هایی باشد که یک ماشین مجازی برای بوت کردن وجود دارد. یا می‌تواند حاوی نیازهای ذخیره‌سازی خاص دیگری باشد.
تفاوت بین کانتینر و ماشین مجازی چیست؟
شاید نام کانتینرهای لینوکس را شنیده باشید که از نظر مفهومی شبیه ماشین های مجازی هستند، اما عملکردشان تا حدودی متفاوت است. در حالی که هم کانتینرها و هم ماشین‌های مجازی امکان اجرای برنامه‌ها را در یک محیط ایزوله میدهند، و به شما این امکان را میدهند که بسیاری از آنها را روی یک ماشین قرار دهید، گویی که کامپیوترهای جداگانه‌ای هستند، کانتینرها ماشین‌های کامل و مستقل نیستند.
یک کانتینر در واقع فقط یک فرآیند مجزا است که هسته لینوکس مشابه سیستم عامل میزبان و همچنین کتابخانه ها و سایر فایل های مورد نیاز برای اجرای برنامه در حال اجرا در داخل کانتینر را به اشتراک می گذارد، اغلب با یک رابط شبکه به گونه ای که کانتینر را می توان به همان روشی که یک ماشین مجازی در معرض جهان قرار داد. به طور معمول، کانتینرها برای اجرای یک برنامه واحد طراحی می شوند، برخلاف شبیه سازی یک سرور چند منظوره کامل.
منبع : https://opensource.com/resources/virtualization
مجازی سازی چگونه کار می کند؟
مجازی‌سازی فناوری را توصیف می‌کند که در آن یک برنامه کاربردی، سیستم‌عامل مهمان یا ذخیره‌سازی داده از سخت‌افزار یا نرم‌افزار زیربنایی واقعی انتزاع می‌شود.
یکی از کاربردهای کلیدی فناوری مجازی سازی مجازی سازی سرور است که از یک لایه نرم افزاری به نام - Hypervisor - برای شبیه سازی سخت افزار زیرین استفاده می کند. این اغلب شامل حافظه CPU، ورودی/خروجی I/O) و ) ترافیک شبکه می شود.
هایپروایزرها منابع فیزیکی را می گیرند و آنها را جدا می کنند تا بتوانند در محیط مجازی از آنها استفاده کنند. آنها می توانند بالای یک سیستم عامل قرار بگیرند یا می توانند مستقیماً روی سخت افزار نصب شوند. مورد دوم نحوه مجازی سازی بیشتر شرکت ها سیستم های خود است.
Xen Hypervisor یک برنامه نرم افزاری منبع باز است که وظیفه مدیریت تعاملات سطح پایینی را که بین ماشین های مجازی ( VM ) و سخت افزار فیزیکی رخ می دهد، بر عهده دارد. به عبارت دیگر، هایپروایزر Xen امکان ایجاد، اجرا و مدیریت همزمان ماشین های مجازی مختلف را در یک محیط فیزیکی فراهم می کند.
با کمک هایپروایزر، سیستم عامل مهمان، که معمولاً با سخت افزار واقعی تعامل دارد، اکنون این کار را با شبیه سازی نرم افزاری آن سخت افزار انجام می دهد. اغلب، سیستم عامل مهمان نمی داند که روی سخت افزار مجازی است.
در حالی که عملکرد این سیستم مجازی با عملکرد سیستم عاملی که روی سخت افزار واقعی اجرا می شود برابر نیست، مفهوم مجازی سازی کار می کند زیرا اکثر سیستم عامل ها و برنامه های کاربردی مهمان نیازی به استفاده کامل از سخت افزار زیرین ندارند.
این امکان انعطاف پذیری، کنترل و جداسازی بیشتر را با حذف وابستگی به یک پلت فرم سخت افزاری خاص فراهم می کند. در حالی که در ابتدا برای مجازی سازی سرور طراحی شده بود، مفهوم مجازی سازی به شبکه ها ، برنامه ها، داده ها و دسکتاپ ها گسترش یافته است.
منبع: https://searchservervirtualization.techtarget.com/definition/virtualization
عملکرد مجازی سازی
- در این فناوری یک لایه نرم افزاری به نام Hypervisor ( برای مثال Hypervisor در ابزار کمپانی VMware با نام ESXi ارائه می‌شود) بین ماشین های مجازی و سخت افزار قرار می‌گیرد.
- قلب مجازی سازی همان ماشین های مجازی است که یک سیستم عامل به همراه سرویس ها و برنامه کاربردی داخل آن را شامل می‌شود.
- ماشین های مجازی کاملا از هم تفکیک شده‌اند و به یکدیگر وابستگی ندارند. وظیفه Hypervisor تخصیص داینامیکی منابع سخت افزاری به ماشین های مجازی در هنگام نیاز آنها و آزاد سازی آنها است.
- این شکل که در ابتدا نرم افزار مجازی ساز یا همان Hypervisor برروی سخت افزار سرور نصب می گردد و سپس در درون آن به تعداد مورد نیاز ماشین مجازی تعریف می گردد.
- پس از این مرحله هر ماشین مجازی مانند یک سخت افزار مستقل عمل می‌کند که میتوان بر روی آن سیستم عامل دلخواه را نصب کرده و سپس سرویس‌ها را راه اندازی نمود.
- در حالت پیشرفته تر میتوان سخت افزار چندین سرور مختلف را به طور منطقی با یکدیگر جهت مجازی سازی تجمیع نمود و کل منابع را به صورت تجمیعی در اختیار یک Hypervisor قرار داد.
منبع: https://rahaco.net/virtualization
انواع مجازی سازی
تا اینجا ما مجازی‌سازی سرور را مورد بحث قرار داده‌ایم. اما بسیاری از عناصر زیرساخت فناوری اطلاعات دیگر را میتوان مجازی‌سازی کرد تا مزایای قابل‌توجهی را برای مدیران فناوری اطلاعات و شرکتها به‌عنوان یک کلیت ارائه دهد. در ادامه به انواع مجازی سازی و توضیحات آن خواهیم پرداخت:
- Desktop virtualization : مجازی سازی دسکتاپ
- Network virtualization: مجازی سازی شبکه
- Storage virtualization : مجازی سازی فضای ذخیره سازی
- Data virtualization : مجازی سازی داده ها
- Application virtualization: مجازی سازی اپلیکیشن
- Data center virtualization: مجازی سازی مرکز داده
- CPU virtualization: مجازی سازی CPU
- GPU virtualization: مجازی سازی GPU
- Linux virtualization: مجازی سازی لینوکس
- Cloud virtualization: مجازی سازی ابری
مجازی سازی دسکتاپ :
در واقع مجازی سازی دسکتاپ به شما امکان می دهد چندین سیستم عامل دسکتاپ را اجرا کنید، که هر کدام در ماشین مجازی مخصوص به خود در یک کامپیوتر مشابه هستند.دو نوع مجازی سازی دسکتاپ وجود دارد:
- Virtual desktop infrastructure (VDI): زیرساخت دسکتاپ مجازی (VDI) چندین دسکتاپ را در ماشین های مجازی روی یک سرور مرکزی اجرا می کند و آنها را برای کاربرانی که با دستگاه های تین کلاینت وارد می شوند، پخش می کند. به این ترتیب، VDI به یک سازمان اجازه می دهد تا دسترسی کاربران خود را به انواع سیستم عامل ها از هر دستگاهی، بدون نصب سیستم عامل روی هیچ دستگاهی، فراهم کند.
- Local desktop virtualization: مجازی سازی دسکتاپ محلی یک هایپروایزر را روی یک رایانه محلی اجرا می کند، که به کاربر امکان می دهد یک یا چند سیستم عامل اضافی را روی آن رایانه اجرا کند. و در صورت نیاز از یک سیستم عامل به سیستم عامل دیگر بدون تغییر چیزی در مورد سیستم عامل اصلی تغییر مکان دهد.
مجازی سازی شبکه :
مجازی سازی شبکه از نرم‌افزاری برای ایجاد «نما» از شبکه استفاده می‌کند که یک مدیر می‌تواند از آن برای مدیریت شبکه از یک کنسول استفاده کند. عناصر و توابع سخت افزاری (به عنوان مثال، اتصالات، سوئیچ ها، روترها، و غیره) را انتزاع می کند و آنها را در نرم افزاری که روی یک هایپروایزر اجرا می شود، انتزاع می کند. مدیر شبکه می تواند این عناصر را بدون دست زدن به اجزای فیزیکی زیربنایی اصلاح و کنترل کند، که مدیریت شبکه را به طور چشمگیری ساده می کند.
انواع مجازی سازی شبکه عبارتند از: شبکه تعریف شده با نرم افزار (SDN) ، که سخت افزاری را که مسیریابی ترافیک شبکه را کنترل می کند (به نام "صفحه کنترل") و مجازی سازی عملکرد شبکه (NFV) ، که یک یا چند ابزار سخت افزاری را مجازی می کند که یک شبکه خاص را ارائه می دهد، مجازی می کند. عملکرد (به عنوان مثال، فایروال، متعادل کننده بار، یا تحلیلگر ترافیک)، پیکربندی، تهیه و مدیریت آن وسایل را آسان تر می کند.
مجازی سازی فضای ذخیره سازی شبکه :
مجازی‌سازی فضای ذخیره‌سازی به همه دستگاه‌های ذخیره‌سازی در شبکه - خواه روی سرورهای منفرد یا واحدهای ذخیره‌سازی مستقل نصب شده باشند - به عنوان یک دستگاه ذخیره‌سازی واحد دسترسی و مدیریت می‌شوند. به طور خاص، مجازی‌سازی ذخیره‌سازی همه بلوک‌های ذخیره‌سازی را در یک استخر مشترک واحد جمع می‌کند که از آنجا میتوان آنها را به هر VM در شبکه در صورت نیاز اختصاص داد. مجازی‌سازی فضای ذخیره‌سازی، فراهم کردن فضای ذخیره‌سازی برای ماشین‌های مجازی را آسان‌تر می‌کند و از تمام فضای ذخیره‌سازی موجود در شبکه حداکثر استفاده را می‌کند.
مجازی سازی داده ها :
شرکت‌های مدرن داده‌ها را از چندین برنامه، با استفاده از فرمت‌های فایل متعدد، در مکان‌های مختلف، از ابر گرفته تا سیستم‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری داخلی ذخیره می‌کنند. مجازی‌سازی داده‌ها به هر برنامه‌ای اجازه می‌دهد به همه آن داده‌ها دسترسی داشته باشد - صرف نظر از منبع، فرمت یا مکان.
ابزار مجازی سازی داده ها یک لایه نرم افزاری بین برنامه های کاربردی که به داده ها دسترسی دارند و سیستم های ذخیره کننده آن ایجاد می کنند. لایه درخواست داده یا پرس و جوی یک برنامه کاربردی را در صورت نیاز ترجمه می کند و نتایجی را برمی گرداند که می توانند چندین سیستم را دربر گیرند. مجازی‌سازی داده‌ها می‌تواند به تجزیه سیلوهای داده‌ها در زمانی که سایر انواع یکپارچه‌سازی امکان‌پذیر، مطلوب یا مقرون به صرفه نیستند، کمک کند.
مجازی سازی اپلیکیشن:
مجازی سازی اپلیکیشن، نرم افزار کاربردی را بدون نصب مستقیم روی سیستم عامل کاربر اجرا می کند. این با مجازی سازی کامل دسکتاپ (که در بالا ذکر شد) متفاوت است. زیرا فقط برنامه در یک محیط مجازی اجرا می شود - سیستم عامل روی دستگاه کاربر نهایی طبق معمول اجرا می شود. سه نوع مجازی سازی اپلیکیشن وجود دارد:
- مجازی سازی برنامه های محلی: کل برنامه در دستگاه نقطه پایانی اجرا می شود اما به جای سخت افزار بومی در یک محیط زمان اجرا اجرا می شود.
- پخش جریانی برنامه: برنامه روی سروری زندگی می کند که اجزای کوچک نرم افزار را می فرستد تا در صورت نیاز روی دستگاه کاربر نهایی اجرا شود.
- مجازی سازی برنامه مبتنی بر سرور این برنامه به طور کامل بر روی سروری اجرا می شود که فقط رابط کاربری خود را به دستگاه مشتری ارسال می کند.
مجازی سازی مرکز داده :
مجازی‌سازی مرکز داده، بیشتر سخت‌افزار مرکز داده را به نرم‌افزار انتزاعی می‌کند و به طور مؤثری یک مدیر را قادر می‌سازد تا یک مرکز داده فیزیکی را به چندین مرکز داده مجازی برای مشتریان مختلف تقسیم کند.
هر مشتری می تواند به زیرساخت خود به عنوان یک سرویس (IaaS) دسترسی داشته باشد که بر روی همان سخت افزار فیزیکی زیربنایی اجرا می شود. مراکز داده مجازی، راه‌اندازی آسانی را برای محاسبات مبتنی بر ابر ارائه میدهند. و به شرکت اجازه میدهند تا بدون خرید سخت‌افزار زیرساخت، به سرعت یک محیط مرکز داده کامل را راه‌اندازی کند.
مجازی سازی CPU
مجازی سازی CPU ( واحد پردازش مرکزی) فناوری اساسی است که هایپروایزر، ماشین های مجازی و سیستم عامل ها را ممکن می کند. این اجازه می دهد تا یک CPU واحد به چند CPU مجازی برای استفاده توسط چندین VM تقسیم شود.
در ابتدا، مجازی‌سازی CPU کاملاً نرم‌افزاری تعریف شده بود. اما بسیاری از پردازنده‌های امروزی شامل مجموعه دستورالعمل‌های گسترده‌ای هستند که از مجازی‌سازی CPU پشتیبانی می‌کنند، که عملکرد VM را بهبود می‌بخشد.
مجازی سازی GPU
یک GPU (واحد پردازش گرافیکی) یک پردازنده چند هسته ای ویژه است که عملکرد کلی محاسبات را با در اختیار گرفتن پردازش های گرافیکی یا ریاضی سنگین بهبود می بخشد. مجازی‌سازی GPU به چندین VM اجازه می‌دهد از تمام یا بخشی از قدرت پردازش یک GPU برای ویدیوهای سریعتر، هوش مصنوعی ( AI ) و سایر برنامه‌های گرافیکی یا ریاضی فشرده‌تر استفاده کنند.
- GPU های عبوری، کل GPU را در اختیار یک سیستم عامل مهمان قرار می دهند.
- vGPU های مشترک، هسته های فیزیکی گرافیکی را بین چندین GPU مجازی (vGPU) برای استفاده توسط VM های مبتنی بر سرور تقسیم می کنند.
مجازی سازی لینوکس
لینوکس دارای هایپروایزر خود به نام ماشین مجازی مبتنی بر هسته ( KVM ) است که از پسوندهای پردازنده مجازی سازی اینتل و AMD پشتیبانی می کند. تا بتوانید VM های مبتنی بر x86 را از داخل یک سیستم عامل میزبان لینوکس ایجاد کنید.
لینوکس به عنوان یک سیستم عامل منبع باز، بسیار قابل تنظیم است. می‌توانید ماشین‌های مجازی در حال اجرا نسخه‌های لینوکس را که برای بارهای کاری خاص طراحی شده‌اند یا نسخه‌های سخت‌شده امنیتی برای برنامه‌های حساس‌تر ایجاد کنید.
مجازی سازی ابری
همانطور که در بالا ذکر شد، مدل محاسبات ابری به مجازی سازی بستگی دارد. با مجازی سازی سرورها، ذخیره سازی و سایر منابع فیزیکی مرکز داده، ارائه دهندگان رایانش ابری می توانند طیف وسیعی از خدمات را به مشتریان ارائه دهند. از جمله موارد زیر:
- زیرساخت به عنوان یک سرویس (IaaS) : سرور مجازی، ذخیره سازی و منابع شبکه که می توانید بر اساس نیاز آنها پیکربندی کنید.
- .پلتفرم به عنوان یک سرویس (PaaS) : ابزارهای توسعه مجازی، پایگاه های داده و سایر سرویس های مبتنی بر ابر که می توانید از آنها برای ایجاد برنامه ها و راه حل های مبتنی بر ابر خود استفاده کنید.
- نرم افزار به عنوان سرویس (SaaS) : برنامه های نرم افزاری که در فضای ابری استفاده می کنید. SaaS سرویس مبتنی بر ابر است که بیشتر از سخت افزار انتزاعی شده است.
منبع: ibm.com
مجازی سازی در مقابل کانتینری سازی
مجازی سازی سرور یک کامپیوتر کامل را در سخت افزار بازتولید می کند و سپس کل سیستم عامل را اجرا می کند. سیستم عامل یک برنامه را اجرا می کند. این کارآمدتر از عدم مجازی سازی است، اما همچنان کدها و سرویس های غیر ضروری را برای هر برنامه ای که می خواهید اجرا کنید، کپی می کند.
کانتینرها یک رویکرد جایگزین دارند. آنها یک هسته سیستم‌عامل زیرین را به اشتراک می‌گذارند و فقط برنامه و چیزهایی را که به آن وابسته است اجرا می‌کنند. مانند کتابخانه‌های نرم‌افزار و متغیرهای محیط. این باعث می شود کانتینرها کوچکتر و سریعتر مستقر شوند.
منبع:
https://www.day.ir/articles/virtualmachine/Types
https://www.ibm.com/cloud/learn/virtualization-a-complete-guide